Autor: m.

Po raz trzeci w tym roku spotykamy się z Fatimską Panią. Przychodzimy licznie, mimo wakacyjnego, wypoczynkowego czasu. Przychodzimy, by we wspólnocie odnaleźć siłę i jedność. By w kolejnym przesłaniu Pięknej Pani usłyszeć Jej zbawienne napomnienie. Lipcowe zjawienie się Maryi w 1917 roku można uznać za najważniejsze. Treść tych objawień nazywa się często tajemnicą fatimską. Ich trzecia część została ujawniona dopiero w 2000 roku decyzją Świętego Jana Pawła II. Tego wieczoru towarzyszy nam na modlitwie Ksiądz Marek Szady. Prowadzeni Jego słowami jesteśmy blisko cierpienia Maryi, jako Matki Chrystusa. Całe Jej życie spowiła pięknem posłuszeństwa Bogu, by potem wypraszać łaski dla nas. Dla nas, wbijających gwoździe w ciało Chrystusa, Jej Syna i raniących słowami innych. Piękne rozważania tajemnic bolesnych, przygotowane przez mieszkańców ul. Kościuszki, dotykają naszych własnych niegodziwości wobec Boga, bliźniego i siebie samych. Wszystko u stóp Maryi, która pośród piękna bieli mieczyków, lilii i margaretek chce wierzyć w naszą czystość i wierność powrotu, gdy zbłądzimy. Przyrzekamy, przesuwając paciorki różańca ale zaplątana między czystością kwiatów łososiowa róża, mówi Matce Miłosierdzia o naszych ludzkich słabościach. Wierzymy, że kocha nas mimo wszystko i będzie przy nas zawsze, gdy będziemy potrzebować Jej Matczynej opieki. Pamiętajmy o tym także w cotygodniowej Nowennie do Matki Bożej Nieustającej Pomocy, na którą sercem zaprasza nas Ksiądz Proboszcz Franciszek Niemiec. Tak wiele mamy Jej do powiedzenia, powtarza, za tak wiele powinniśmy dziękować i z pewnością mamy o co prosić…

W dniach 12-20 czerwca 2021 grupa pielgrzymów, wraz z naszym parafianinem, p. Tomkiem Małkiem, podjęła wyzwanie przejechania na rowerach odtworzonego w Polsce fragmentu Drogi św. Jakuba, należącego do europejskiej sieci średniowiecznych szlaków pielgrzymich prowadzących do grobu św. Jakuba Apostoła w Santiago de Compostela w północno-zachodniej Hiszpanii. Grupa wystartowała w Korczowej i podążała głównym szlakiem VIA REGIA, który prowadzi przez Polskę do Santiago de Compostela. Ofiarowali Bogu 1012 km trudu i wysiłku, odwiedzając wiele pięknych katedr, świątyń i kaplic pod wezwaniem Świętego Jakuba. Na trasie znalazły się: Korczowa, Krzemienica, Góra Ropczycka, Tuchów, Brzesko, Sławków, Sączów, Góra Św. Anny, Małujowice, Skorogoszcz, Lubań i Görlitz. „Droga była wymagająca i trudna. Nie znaliśmy jej. W większości prowadziła polami, lasami i drogami szutrowymi. Pokonaliśmy wiele wzniesień: Góra Św. Marcina k/Tarnowa, Ojcowski Park Narodowy, Góra Św. Doroty k/Będzina, Góra Św. Anny, część pasma Sudetów k/Lwówka Śląskiego. Łącznie przewyższenia wyniosły 7800 m” – wspomina p. Tomek i dodaje: „Ta droga potrafi nauczyć pokory i wiary w siebie. Satysfakcja jest wielka i nie do opisania. Docelowo w kolejnych latach i etapach mamy zamiar dojechać rowerami do Santiago de Compostela”. Grupa była goszczona na wielu plebaniach i w domach. Napotkani ludzie wspierali i modlili się wraz z pielgrzymami. Ta modlitwa „w trasie”, jakże inna, wzywająca do wysiłku, poświęcenia, odnajdująca fragmenty życiorysu jednego z uczniów Chrystusa. To droga dająca nadzieję, ucząca pokory i bliskości z Bogiem, który czeka na nas wszędzie, przyjmuje naszą prostotę i czystość. Oddajemy Mu swoją ludzką słabość i wiatr we włosach rowerzysty i poranione stopy pielgrzyma. A może i my zaplanujmy już dziś swą własną trasę, tę, która zaczyna się na Ziemi…

Słoneczna niedziela lipca była wymowną oprawą do przeżycia parafialnego święta i wyjątkowego wspomnienia naszej Patronki, Błogosławionej Marii Teresy Ledóchowskiej. Pięknie o życiu i powołaniu Tej polskiej Misjonarki opowiadał ks. Grzegorz Jeleń – Misjonarz z Krymu, głoszący u nas tego dnia Słowo Boże. Sam, daleko od ojczystego kraju, ale blisko ludzkiego pragnienia obecności Boga. Służy w ciężkich warunkach, w miejscach gdzie niewiadomy jest dzień i chwila. Gdzie wiara i trwanie przy Bożych przykazaniach są niejednokrotnie jedyną prawdziwą siłą człowieka. Niech Misje nie kojarzą się nam tylko z głoszeniem słów o Chrystusowej miłości – prosił, bo to też samotna odległość, bieda, cierpienie, rozboje, choroby, a nawet śmierć. Popłynęły ciepłe słowa wdzięczności dla naszego ks. Proboszcza Franciszka Niemca, za wspieranie ofiarami księży posługujących na odległych, biednych Misjach. Te ofiary i modlitwa parafian to dar serca, to też nasza Misja. Tego dnia mamy możliwość uzyskania daru duchowego jakim jest odpust zupełny czyli darowanie wszystkich kar doczesnych za popełnione grzechy. Przytulamy do serca tą wielką łaskę. Dziękujemy także ks. Markowi Szady, który wspiera swą obecnością naszą parafię w różnych momentach, a podczas dzisiejszego święta był również blisko nas. Gdy powracaliśmy do rodzinnych domów, w dłoniach trzymaliśmy pierniczki przygotowane przez Panie z Caritas i dziękowaliśmy Dobremu Bogu za te i inne ciche, niewymowne modlitwy, które płyną małymi dziełami pracy ludzkich rąk w różnych zakątkach naszej parafii, a które stanowią o naszej chrześcijańskiej jedności.

Podczas uroczystości ks. Proboszcz F. Niemiec wręczył obraz naszej Patronki, Bł. Marii Teresy Ledóchowskiej, naszej Rodaczce, Siostrze Ines ze Zgromadzenia Sióstr Świętej Elżbiety, która w duchu słów: „Każdy ochrzczony i napełniony Duchem Świętym jest wezwany do głoszenia Dobrej Nowiny, do bycia misjonarzem”, ewangelizuje w Tanzanii, w parafii Arusha. Piękny obraz, wykonała techniką krzyżykową Pani Teresa Gumulak. Piękno rodzi się w naszych sercach i dłoniach. Dzielmy się nim…

Zapraszamy do obejrzenia zdjęć w galerii ODPUST PARAFIALNY 2021

Dobiegły końca nasze ćwiczenia duchowe, które przeżywaliśmy od 27 czerwca do 1 lipca. Zawiłe drogi naszych ludzkich myśli prostował Ksiądz dr Tadeusz Piwowarski. Padły pytania o naszą chrześcijańską odpowiedzialność, o szczerość wobec Boga, bliźniego i nas samych. Stawaliśmy w różnych momentach własnego życia, poruszeni rozważaniami i życiowymi przykładami kierowanymi do nas przez Księdza Rekolekcjonistę. Robiliśmy powtórkę z przykazania miłości. Bo bywa, że chociaż czasem życie porusza nas dogłębnie, zatrzymujemy się tylko na chwilę. Na krótki moment rachunku sumienia, żalu za popełnione zło, obiecania poprawy, zadośćuczynienia… A co potem? Podejmujemy po raz kolejny walkę o nas samych, napełnieni mądrością słów Księdza Rekolekcjonisty. Prosimy Ducha Świętego o siłę trwania przy Bożych przykazaniach, a Świętego Józefa, któremu w wyjątkowym roku zawierzyliśmy nasze rodziny, aby czuwał nad nami, był przykładem i opiekunem naszych domowych ognisk.