Autor: m.

Koniec października 1984 roku zapisał się piękną kartą w historii parafii. To błogosławiony czas poświęcenia naszej świątyni, dokonanego pod przewodnictwem Biskupa Józefa Gucwy. Budowa kościoła, którą z inicjatywy Księdza Prałata Eugeniusza Piecha, rozpoczęto rękami parafian przy pomocy ofiarodawców 8 maja 1982 roku, trwała do roku 1995. Na stronach opisujących dzieje naszej Parafii odnaleźć możemy wpis:
„Z woli ks. Proboszcza Eugeniusza Piecha patronką kościoła obrano Błogosławioną Marię Teresę Ledóchowską, beatyfikowaną 19 października 1975 roku. Obrana patronka była niejako krajanką ks. Piecha, pochodzącego również z Lipnicy Murowanej. Jak okazało się po latach patronka otaczała budowany kościół opiekuńczym wstawiennictwem. Wiele razy wydawało się odpowiedzialnemu za organizację budowy i budującym, że powstałe przeszkody i utrudnienia są nie do pokonania i przeskoczenia, jednak prośby kierowane do patronki okazywały się skuteczne i znajdowano sposoby rozwiązania piętrzących się trudności, przeszkody znikały”.
Ks. Proboszcz Franciszek Niemiec niejednokrotnie powraca modlitewną pamięcią do Księży i Dobrodziejów naszej parafii. Szczególnie Ksiądz Prałat Eugeniusz Piech żyje we wspomnieniach mieszkańców, a wtulona w ścianę kościoła Jego fotografia, pozostaje wymownym filarem.
Czas każe pamiętać i powracać z wdzięcznością do dawnych wydarzeń. Do dni, które walczyły o bliskość miejsc kultu Bożego, o posiadanie swego własnego świętego miejsca. Blisko ojcowizny. By południowe dzwony zatrzymały pracę rąk na „Zdrowaś Maryjo”, a wieczorne zaprosiły na modlitwę do kościoła. Oddajemy szacunek Kapłanom i pokoleniu ludzi, którzy trudem pracy, ofiarą i modlitwą doprowadzili do powstania świątyni. Pielęgnujmy dorobek Ich serc. Niech nasz kościółek będzie dla nas tym wyjątkowym miejscem na ziemi, gdzie nawet cisza przemawia myślami Boga.

Dobiega końca nasza październikowa wspólnotowa modlitwa z różańcem w dłoniach. Piękny jesienny miesiąc ukochał Królową Różańca Świętego swymi barwami, ciepłem słońca i wiatrem. A i my szeptanymi „Zdrowaś Maryjo…” chcieliśmy być blisko miłującego serca Matki Chrystusa. Dzieci, które październikowymi wieczorami uczestniczyły w modlitwie, przynosiły różańce wykonane w domach z pomocą starszych członków rodziny. Wszystkie prace były piękne i pomysłowe. Pamiątkowa fotografia, do której stanęli uczniowie Szkoły Podstawowej im. Św. Jana Pawła II, z pewnością kiedyś po latach ukaże prawdziwą wartość trwania w chrześcijańskiej wspólnocie. Oby tradycja dziecięcej modlitwy przerodziła się w wierność Bożym przykazaniom już w dorosłym życiu. Upominki ofiarowane przez Ks. Proboszcza Franciszka Niemca to symbol radości dziecięcego wieku, który z upływem lat odda pierwszeństwo wiernej modlitwie.
Kończy się miesiąc wypraszającej modlitwy różańcowej. Niech jednak nie słabnie w nas potrzeba tej wyjątkowej rozmowy z Maryją, prosi Ks. Proboszcz. Rozmowy pocieszającej, dającej siłę i nadzieję w chwilach trudnych. Rozmowy, w której zawierzamy się opiece Maryi i dziękujemy Jej za każdy dzień życia. Życia dla Boga i dla nas.

W Światowy Dzień Misyjny, obchodzony co roku w przedostatnią niedzielę października, z wdzięcznością wspominamy wszystkie osoby, które swoim świadectwem życia w radości i odpowiedzialności apostołują na rzecz Misji.
W przedpołudniowych Mszach Świętych towarzyszył nam Ojciec Redemptorysta Piotr Koźlak, dyrektor Wydawnictwa Homo Dei. Darował nam swój czas, ubogacił słowem, ale także ofertą książek, które między kartkami kryły siłę wyjątkowych myśli, oczekiwanie i poszukiwanie prawdy, a nade wszystko ciągłe dążenie do doskonałości. To, które obiecujemy Chrystusowi podczas przyjmowanych Sakramentów Świętych. Boże Słowo nieustannie odnawia nasze życie. Gdy słuchamy prawdziwie, gdy oczekujemy łaski tego Słowa i wraz z Nim chcemy apostołować wszędzie tam, gdzie jesteśmy. Małymi czynami, dobrymi chwilami, modlitwą, ofiarą. A może również nie przyzwalaniem na zło. Ta niezwykła niedziela, rozpoczynająca tydzień misyjny, uczy nas po raz kolejny odpowiedzialności za innych. Uczy dzielenia się darem spotkania Chrystusa. Tu gdzie żyjemy, ale również tam, w dalekich krajach, gdzie sięga tylko modlitwa i ofiara. Nasza parafia, pod opieką Marii Teresy Ledóchowskiej, patronki dzieł misyjnych w Polsce, podąża szczególnie blisko rozważań związanych z Misjami. Może ten czas, przypadający tak blisko Święta Zmarłych, zwróci naszą uwagę na prawdziwe skarby, które powinniśmy gromadzić na tej ziemi…

Postać naszej Patronki, Błogosławionej Marii Teresy Ledóchowskiej, wykonana pięknym haftem przez Panią Teresę Gumulak, to jedna z cichych modlitw za innych. Szeptana w spokoju, mimo zatroskania. To malowane igłą, niezliczone „Zdrowaś Maryjo…”

Nasze wspólnotowe spotkania z Piękną Panią wycisza październik, kłaniając się Maryi ciepłem wrzosów i dającymi życie kroplami deszczu. Tego wieczoru w modlitwie towarzyszył nam Ks. Ekonom Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie – Ksiądz Stanisław Olszak. Powraca do niezwykłości wydarzeń z Fatimy, do ich wielkiego, ponadczasowego znaczenia dla człowieka wiernego Bogu i tego, który czeka na modlitwę przywracającą dar wiary. Maryja w Fatimie kieruje słowa – przesłania do całego świata, ale co mówi do każdego z nas osobiście? – pyta Ksiądz Stanisław. Przemyślenia Fatimskich Tajemnic to niezwykłe chwile, które nieustannie powinny budować w nas odpowiedzialność za drugiego człowieka. Może w ciszy, bez majestatu i rozgłosu. Święty skrawek portugalskiej Doliny Pokoju powraca do nas każdego dnia, gdy mierzymy się z trudami życia, by w końcu znaleźć ukojenie w ramionach Matki Chrystusa i wyszeptać „ufam”. Codzienna Fatima, wołająca od ponad stu lat, błaga o ratunek dla grzeszników. Błaga świat o modlitwę za potrzebujących. Bo być może nasze poukładane życie jest bez wartości w oczach Boga, który gardzi ślepotą niedostrzegającą bliźniego. Prosimy więc i my tego jesiennego wieczoru, wraz z prowadzącymi różaniec kandydatami do Sakramentu Bierzmowania i ich rodzicami, o dar dostrzegania drugiego człowieka. Może wtedy smutne oczy Pięknej Pani, w które z nadzieją na opiekę dla Parafii wpatruje się Ksiądz Proboszcz Franciszek Niemiec, zajaśnieją radością najszczęśliwszej z Matek.

Piękna, dojrzała jesień odbija się w oczach Maryi, która z miłością spogląda na nasze dłonie trzymające różańce. Październik to miesiąc szczególnej, wspólnotowej modlitwy Maryjnej. To czas poświęcony bardziej niż kiedykolwiek, tajemnicom życia Matki Chrystusa. Uczestniczymy w wieczornych nabożeństwach by być blisko miłości i siły, którą w tej pięknej modlitwie pozostawiła nam Różańcowa Pani. Intencje wypowiadane przez Księdza Proboszcza Franciszka Niemca dotykają wszystkich potrzebujących, chorych, samotnych i tych, którzy nie odnaleźli jeszcze Boga. Prosimy za ubogich duchem, żyjących w biedzie materialnej i za tych, którzy utracili dar wiary. Błagamy o pokój na świecie i zgodę w naszej Ojczyźnie. Niespokojny czas uczy wielkiego pragnienia modlitwy. Dzielimy się nią z tymi, którzy jeszcze nie poznali jej siły i mocy ukojenia. Różańcowa rozmowa z Maryją daje nam szczególne błogosławieństwo, bo dotyka, tak jak życie Matki Chrystusa, wszystkich tajemnic naszego życia. Radosnych, bolesnych, chwalebnych, światła… Rodzice, dziadkowie prowadzą przykładem dzieci i wnuki. Blisko przed oblicze Maryi. Przynoszone własnoręcznie wykonane różańce dedykowane są właśnie Jej-Pięknej Pani. Wiemy jednak, że to nie tylko wyjątkowość tworzywa, z którego są wykonane. To nadzieja, że mimo upływającego czasu, zachowamy szczerą, dobrą i czystą duszę dziecka. To nasze pragnienie, do którego dorastamy każdego dnia i każdej chwili życia. W pięknie nadpopradzkiej jesiennej przyrody szukamy owoców dzikiej róży, tej o kolorze miłości, która nigdy nie blednie. Ona barwi różaniec życia Maryi, odradzający się każdego października, czekający nieustannie na tych, którzy kiedyś pierwszy raz ujmą go w swoje dłonie.