Autor: m.

Dobiegł końca rok szkolny 2019/2020. Zamykamy go w radości i bliskości z Bogiem. Piątkowa Msza święta, 26 czerwca 2020 roku zgromadziła społeczność naszej Szkoły Podstawowej im. Świętego Jana Pawła II wraz z całymi Rodzinami i mieszkańcami parafii. Przyszliśmy po siłę Bożego Słowa i błogosławieństwo tak ważne na każdy dzień pracy, nauki a także wypoczynku. Kilka miesięcy tego roku szkolnego przeżyliśmy w oddaleniu od siebie. Brakło szkolnego gwaru, radości przebywania z kolegami, uśmiechu, żywiołowości i dzielenia się swoimi osobliwościami. Ze względu na zdalną naukę nie zrealizowano wszystkich wydarzeń, brakło wielu szkolnych uroczystości i tradycji. Nie zabrakło jednak jednoczącej Mszy świętej. Dziękujemy naszemu proboszczowi, ks. Franciszkowi Niemcowi za opiekę, naukę i wychowanie naszych dzieci. Powracamy myślą do Jego słów, by nadchodzący czas wypoczynku nie był wakacjami od Boga. To takie ważne szczególnie teraz, gdy przestaliśmy pragnąć bliskości z Kościołem tak prawdziwie. Dziękujemy nauczycielom za troskę jaką obdarzali swoich wychowanków i za dostrzeganie Ich wyjątkowości. Wszyscy mamy szczerą nadzieję na wrześniowy powrót do szkoły.
A w radosnym czasie wakacji, pełnym zabaw, wycieczek, aktywnego wypoczynku nie zapominajmy o bliskości Boga. Zabierzmy Go z sobą wszędzie tam, gdzie powiodą nas wakacyjne szlaki.

Czerwcowy wieczór gromadzi nas na kolejnym nabożeństwie fatimskim. Miesiąc temu różaniec prowadzili nasi strażacy ochotnicy, dziś – mieszkańcy ulicy Podgórnej. To drugie w tym roku spotkanie na modlitwie związane ze wspomnieniem niezwykłych Maryjnych objawień. To zawierzenie się przesłaniu, które mimo upływu lat nic nie traci na swej aktualności, a może wręcz przeciwnie?  W naszym wiernym czuwaniu przy Maryi towarzyszy nam proboszcz Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krynicy Zdroju, ks. Bogusław Skotarek. Przybył z pocieszeniem od  Matki Bożej Łaskawej Królowej Krynickich Zdrojów, której Leśne Sanktuarium znajduje się na Górze Parkowej. W rozważaniach powraca do czwartego objawienia fatimskiego, które ze względu na uwięzienie dzieci odbyło się trzy dni później, 19 sierpnia 1917 roku w Valinhos. Piękna Pani prosiła: „Módlcie, módlcie się wiele i czyńcie ofiary, bo wiele dusz idzie na wieczne potępienie, gdyż nie mają nikogo, kto by się za nie ofiarował i modlił”. Przesuwamy paciorki  różańca i po raz kolejny stajemy oczyma wyobraźni na małym skrawku portugalskiej ziemi, gdzie 103 lata temu miały miejsce cudowne objawienia. Sobotnie tajemnice radosne dają nam nadzieję i wiarę, pociesznie i siłę do wytrwania w niełatwych chwilach codzienności. Radośni i  rozmodleni powracamy do naszych domów, do naszych Rodzin. A gdy zapadnie późnowieczorna cisza zadajemy sobie osobiste pytanie, co naprawdę Maryja chciała mi dziś powiedzieć?

Miłość Boga pozostawiona dla nas pod postacią chleba i wina, cud przemiany Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa i nasza wiara, z pragnieniem pozostawania w Komunii z Jezusem, pozostawania bezwarunkowego. Nic się nie zmienia… Bo tak naprawdę w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, Bóg przychodzi do swoich Wiernych, do Ich domostw, zagród, ale przede wszystkim do serc. Procesja, która zwykle odwiedzała dalekie zakątki naszej parafii, tym razem zamknęła się wokół kościoła. Czekaliśmy przy czterech odświętnie przygotowanych ołtarzach, aby w momencie obecności na nich Najświętszego Sakramentu zrozumieć niezwykły cud przemiany i pojąć sens słów „do końca nas umiłował”. Zawierzamy się miłości Chrystusa, a w cichej, skrytej modlitwie pytamy jednocześnie, czy będziemy umieli i chcieli do Niego powrócić po pandemicznym oddaleniu. Ubogacamy się dzisiejszymi przeżyciami i modlimy o wierność i szczerość wobec przykazań kościelnych dla nas i dla wszystkich, którzy tego potrzebują. Z nadzieją, że goszczący na ołtarzach Chrystus, obok bieli obrusu i świeżości czerwcowych kwiatów, ujrzy nasze czyste serca…