Autor: m.

Na góralską nutę wybrzmiało sierpniowe spotkanie z Piękna Panią z Fatimy. Kapelan Związku Podhalan ks. dr Stanisław Kowalik porwał wiernych, zgromadzonych na nabożeństwie, czystym przekazem myśli i głosem donośnym, jak ton górskiego potoku. Zwyczajnie prosto, a zarazem obrazowo zaprosił nasze uczucia i serca do Nieba. Do tego niezwykłego miejsca, do którego wszyscy powinniśmy zmierzać, pragnąć go, ale przede wszystkim być tego Nieba godnymi. Zasłuchani odnajdywaliśmy w Jego słowach świętość i niezwykłość góralskiego życia, szczerego i dumnego choć niełatwego, bo utrudzonego ciężką pracą. To życie zawsze w zgodzie z Bożym prawem, mimo trudu dnia codziennego. To wiara ludu miłującego Ziemię rodzicielkę i wiernego słowom: „Jak Bóg da”. Przesłanie z Fatimy nabrało wyjątkowości. Po raz czwarty w tym roku, prowadzeni rozważaniami przygotowanymi przez mieszkańców ulicy Leśnej, przeżyliśmy piękne chwile z różańcem w dłoniach. To nasza siła, nasz ratunek i osobista medytacja. Sierpień jawił się nam wzajemną odpowiedzialnością za trzeźwość i pachniał bukietem kwiatów i ziół witym na święto Matki Boskiej Zielnej. Ciepły wieczór roztaczał wraz z czwartkowymi tajemnicami światła nadzieję, że jeśli prawdziwie uwierzymy, nigdy nie będziemy sami. „Bóg znajdzie wszędzie i każdego”. Tego wieczoru Piękna Pani po raz kolejny zaglądała z miłością w oczach do naszych serc, a my włożyliśmy na Jej skronie koronę wykutą ze szczytów najpiękniejszych polskich gór i całym sercem zaśpiewali: „Jestem przy Tobie, pamiętam, jestem przy Tobie, czuwam”.

Na chwałę Maryi, ku uciesze naszych serc popłynęły tony pieśni i melodii okulickiej Orkiestry dętej podczas środowej Nowenny, 29 lipca 2020 roku. Grupa młodych dziewcząt i chłopców wypoczywająca w naszej nadpopradzkiej krainie modliła się tego wieczoru wraz z nami do Maryi Nieustającej Pomocy. Była to niezwykła modlitwa, niosąca radość i nadzieję, ulatująca wraz z cudnymi, pełnymi czystego brzmienia i mocy – nutami. Optymizmem napawała młodość utalentowanych wykonawców i darowane Najświętszej Panience „Zdrowaś Maryjo” ułożone na pięciolinii z półnut, ćwierćnutek i ósemek. Talent jak dziękczynienie niesione w czystych dłoniach obok prostoty i szczerości kilkunastoletnich artystów. Trąbka, puzon, klarnet, saksofon, fagot prześcigały się w melodyjnym brzmieniu, a połączone taktem dały ton piękny i majestatyczny, godny Matki Chrystusa. Chociaż goszczący u nas muzycy stanowili tylko część całej, kilkudziesięcioosobowej Orkiestry, zaprezentowali się pięknie i dostojnie. Muzycy związani z Sanktuarium p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Okulicach niejednokrotnie koncertują tam na chwałę Boga, a tego dnia obdarowali nas pięknem muzyki u naszej Błogosławionej Marii Teresy Ledóchowskiej. Majestatu uczcie duchowej dodał malowniczy wieczór, który ukoił dusze i myśli i ukazał jak pięknie kochać Maryję tak inaczej, nie szeptając, a słuchając. Jakże prawdziwe stały się tego wieczoru słowa Świętego Augustyna: „Kto śpiewa podwójnie się modli”…

Nasze pierwsze wakacyjne spotkanie z Matką Boską Fatimską przypadło w poniedziałek, dzień radosnych tajemnic różańcowych, których rozważania przygotowali mieszkańcy ul. Kazimierza Pułaskiego i ul. Ogrodowej. Przeżyliśmy je z nadzieją na umocnienie i rozkwit naszej wiary, jak ziarenka rzuconego przez Siewcę. Prosiliśmy o siłę do pokonania słabości i wierne, nie odświętne trwanie przy Maryi. Mszę świętą koncelebrowaną poprowadził ks. prałat Jerzy Kawik – dziekan Dekanatu Żabno. Przemodlił wraz z nami tę nadzieję, którą przyniosła Maryja światu w roku 1917. Zostawiła w naszych dłoniach różaniec, aby przekazywany z pokolenia na pokolenie dawał nam siłę i bronił od złego. Powracamy po raz kolejny do tamtych niezwykłych wydarzeń, odnosząc je do kryzysu wiary i moralności współczesnego świata. Dziś trzeba nam usłyszeć wyraźniej niż zwykle słowa Anioła z trzeciego objawienia fatimskiego: ”Pokuta, pokuta, pokuta…” Modlimy się za wszystkich, bo wszyscy w różnej mierze tego wsparcia modlitewnego potrzebują. Ci, którzy blisko Boga – o umocnienie i wytrwanie. Ci którzy jeszcze nie poznali prawdziwej miłości Chrystusa – aby zapragnęli Jego obecności w swoim życiu i otworzyli swe serca. Aby uwierzyli. Spoglądamy na nasz zwykły, osobisty dzień. Wsłuchujemy się w słowa ks. proboszcza, Franciszka Niemca, aby czas wakacyjny niosący wiele zagrożeń i pokus szczególnie dla dzieci i młodzieży, był czasem w bliskości z prawdami Kościoła. Zawierzamy się w tych miesiącach szczególnej opiece Maryi. Niech nie słabnie jak wieczorna cisza nasza miłość do Pięknej Pani. Niech trwa w naszych sercach, Rodzinach, domach. Przyjmijmy to błogosławieństwo.

To był niezwykły dzień i wyjątkowa chwila dla dziewczynek i chłopców, którzy po raz pierwszy przyjęli Jezusa do swoich serc. Lekcja dobroci, piękna uroczystość zapamiętana na całe życie. Dar Jezusa dla człowieka, dla każdego, który pragnie i jest gotowy by Go przyjąć. Gdy trzecioklasiści wraz z Rodzinami stanęli u stóp kościoła letnie promienie popołudniowego słońca wyścieliły drogę do wnętrza świątyni gdzie pod postacią chleba i wina czekał Kochający Chrystus. Błogosławieństwo Rodziców, tak ważne w wyjątkowych momentach życia dziecka i teraz wybrzmiało z całą mocą. Wiele miesięcy przygotowań, lekcje religii, uczestniczenie w życiu Wspólnoty parafialnej ale przede wszystkim przykład życia rodzinnego. Dom, kolebka uczuciowości, nauka dostrzegania prawdziwych ludzkich wartości. To miejsce, gdzie wszystko się zaczyna, jak przywołuje często w swych słowach ks. Franciszek Niemiec prosząc nieustannie o świętość życia rodzinnego i odpowiedzialne wychowanie, tak trudne w dzisiejszych nienasyconych czasach. Czyste, dobre serduszka szczęśliwych dzieci ze szczerą wiarą i miłością przyjęły swą pierwszą Komunię świętą. Dziś pragnęły Jezusa szczerze, prosto, może z dziecięcą beztroską, ale ta miłość i potrzeba przebywania w czystości sakramentalnej będą dojrzewać i pięknieć wraz ze wzrastaniem. A my jako Wspólnota parafialna życzymy szczęśliwej ósemce dzieci, aby nigdy nie puściły dłoni Chrystusa, którą podał Im w dniu Pierwszej Komunii Świętej i aby Ich biały tydzień trwał całe życie.

Każda pierwsza niedziela lipca to radosne święto naszej parafialnej Rodziny. To dzień, w którym w szczególny sposób wspominamy Błogosławioną Marię Teresę Ledóchowską, Patronkę naszej nadpopradzkiej parafii. Polska Misjonarka, nazwana została Matką Afryki chociaż Jej stopa nigdy nie stanęła na Czarnym Lądzie. Patronka Misji, która porzuciła dworskie życie zamieniając je na służbę innym dziś staje przed nami z przesłaniem o codziennym, bliskim apostolstwie. Oczyszczeni w sakramencie pokuty, wyciszeni adorowaniem Najświętszego Sakramentu spoglądamy odpowiedzialnie na niezwykłość tej Postaci. Ofiara, poświecenie, dobro ofiarowane bezinteresownie drugiemu człowiekowi. Wyjątkowe dary jakimi była obdarzona, przekazuje nam współczesnym jako świadectwo życia dla innych. Pięknie o naszej Błogosławionej mówił ks. dr Czesław Noworolnik, odprawiający w uroczystej koncelebrze z ks. proboszczem Franciszkiem Niemcem, tę imieninową parafialną Mszę świętą. Nie trzeba być fizycznie blisko potrzebujących, których pragniemy otoczyć opieką, nie musimy dotykać ich dłoni, aby złożyć w nich naszą modlitwę, miłość i ofiarę. Apostołowanie, oddanie świętej cząstki siebie tym, którzy Jezusa nie znają, którzy na Niego czekają i pragną Go. Umacniamy swoje trwanie przy Chrystusie, korzystamy z daru odpustu zupełnego i uczymy się każdego dnia „kochać bliźniego jak siebie samego”. To trudne ale odrabiamy kolejną lekcję, by zrozumieć tę Miłość i umieć potem podzielić się Nią z innymi. Czy dziś nasza Patronka pragnie nas zawstydzić? Pytamy za św. Janem Pawłem II. Z pewnością tak i to dobry znak, jeśli poczujemy się zawstydzeni. Gorzej, gdybyśmy przeszli wobec tych słów obojętnie. Współczesny świat rzuca nam wyzwanie. Spróbujmy więc jeszcze raz zajrzeć w ofiarne i wymowne oczy Błogosławionej Marii Teresy, a potem poświęcić innym krótką chwilę naszego życia.