Autor: m.

Wraz w szumem cichego Popradu odpłynęła w dal nasza majowa modlitwa. Zostawiła radość i nadzieję na piękne trwanie przy Matce Chrystusa bez względu na czas i miejsce. Nabożeństwa majowe gromadziły dzieci, młodzież i dorosłych. Wszyscy stęsknieni za bliskością Maryi szeptali pozdrowienie anielskie, zawierzając Królowej swe życie, wypełnione radościami i smutkami. Modlitwa polskiej rodziny wybrzmiewała wspólnym wieczornym tonem pieśni, najpiękniejszymi nutami majowej zieleni i zapachu, który opowiadał o dobroci, pięknie i czystości Bożej Matki. To momenty niezapomniane, które darują rodzice i dziadkowie swoim dzieciom i wnukom zasiadając wraz z nimi w kościelnych ławach, przewracając strony książeczki by odnaleźć litanię loretańską i uczyć wiary prostej i bezgranicznej. Tak rodzi się dobro w serduszkach dzieci. Trud obecności i obowiązkowości kształtuje charakter dziewczynek i chłopców. Nauka odczytywania najpierw Bożej woli, by później dopiero zapragnąć czegoś dla siebie. Ofiara życia dla innych tak trudna w dzisiejszych czasach odnajduje tu swój początek w niezdarnie szeptanych fragmentach wezwań litanii. To wszystko tak łatwe pod płaszczem Maryi. Wypełnione dniami obecności plansze stanowią niezwykłą, honorową pamiątkę, która obok wielu innych będzie kiedyś niezapomnianą kartką z kalendarza. A jest ich niemało. Zabiega o to z ogromną gorliwością nasz Ksiądz proboszcz parafii Ks. Franciszek Niemiec. Wiele lat poświęcenia, by od najmłodszych lat utulać dzieci blisko Boga. By słowem kierowanym do ojców i matek uczyć rozumnej miłości i pomóc odnaleźć prawdziwy sens życia. Tak bardzo w dzisiejszych czasach potrzeba nam wszystkim wspólnej, nielękającej się zła, modlitwy. Tak bardzo pragniemy powrotu do ładu i przewidywalności. Trwamy więc przy naszej Pocieszycielce i Królowej Rodzin. Bo na modlitwę do Najlepszej z Matek zawsze jest dobry czas i zawsze w Jej sercu jest miejsce na utulenie naszych ziemskich trosk. Pamiętamy o tym wybiegając myślami w czerwcowe dni, by w sercu Jezusa odnaleźć miłość Syna do Matki.

To chwile niezapomniane i piękne, naznaczone czystością i niewinnością dziewczynek i chłopców, którzy po raz pierwszy prawdziwie spotkali się z Jezusem. Ciepła niedziela Wniebowstąpienia Pańskiego zaprosiła Ich właśnie, wraz z rodzinami i bliskimi, do przeżycia swej Pierwszej Komunii Świętej. Przygotowani życiem przez rodziców, napełnieni Bożym Słowem przez ks. proboszcza Franciszka Niemca, stanęli w bieli u stóp ołtarza, by otoczeni opieką Maryi i cichą obecnością bł. Marii Teresy Ledóchowskiej, przyjąć Jezusa do swoich serc. Po czasie wypełnionym chwilami obowiązkowości, szczerości, dobra i posłuszeństwa nadszedł ten wielki dzień, gdy oto Chrystus zamieszkał w czystych serduszkach. Otrzymali na drogę życia, od drogiego Im Kapłana, przesłanie ukryte w podróżnym plecaku. Rzeczy, z którymi nie powinno rozstawać się Dziecko Boże, nie powinien rozstawać się chrześcijanin. Obiecali trwać przy Bożych przykazaniach wyrzekając się zła. Umacniamy się i my świętymi słowami przyrzeczenia, analizując minione dni i lata. Czy pamiętamy jeszcze barwy komunijnej bieli na dziewczęcych sukienkach i chłopięcych garniturach? Jako Wspólnota modlimy się za dzieci, które już w pełni mogą uczestniczyć we Mszy Świętej. Niech Ich biały tydzień zamieni się w biały miesiąc i rok, a może i białe życie.

Nasza nadpopradzka Cova da Iria powraca do Fatimskiej Pani w różańcowej modlitwie. Pierwsze tegoroczne spotkanie upamiętniające objawienia w portugalskiej wiosce gromadzi nas na uroczystym, wieczornym nabożeństwie. Prowadzi je ks. dr Marcin Krępa – Kapelan Straży Pożarnej oraz ppor. Wojsk Obrony Terytorialnej – Oddział Dębica, a ksiądz proboszcz Franciszek Niemiec oddaje figurę Fatimskiej Pani na czas różańcowej modlitwy naszym Strażakom ochotnikom. Powracamy do świętych słów Maryi wypowiedzianych do Franciszka, Hiacynty i Łucji, które brzmiały jak błogosławieństwo w tragicznych okolicznościach trwania dookoła I wojny światowej. Piękna Pani w Dolinie Pokoju zwiastuje wykrwawionemu światu dar najcenniejszy – pokój. Odnosimy tamte chwile do dnia dzisiejszego. Niespokojny świat i czas i chwile trosk, z którymi mierzy się Kościół i człowiek. Trwa walka o Rodzinę. Nie zdajemy sobie sprawy ze wszystkich istniejących zagrożeń, bo pojawiają się cicho, kolorowo, nierzadko bez głośnej agresji. Jednak narastają. I oto staje pośród nas Fatimska Pani i mówi: „Nie bójcie się!”. I wtedy już wiemy, że blisko Boga i blisko Maryi odnajdziemy pomoc i ratunek. Różańcowa modlitwa uczyni nas bezpiecznymi przy sercu Matki Chrystusa. Pamiętajmy o tym nie tylko każdego trzynastego dnia nadchodzących miesięcy. Przytulmy się mocno do miłości Maryi i wyszeptajmy: jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam…

Wierni chrześcijańskiej tradycji uczestniczymy w dniach błagalnej modlitwy o urodzaje i zachowanie od klęsk żywiołowych. Poniedziałek, wtorek i środa, przed przypadającym w najbliższą niedzielę świętem Wniebowstąpienia Pańskiego, gromadzą nas w jedności, by podczas Mszy świętych i procesji błagalnych wypraszać u Boga łaski potrzebne do godnego życia. Wznosimy błagania w okresie zasiewów, o uświęcenie pracy ludzkiej i za kraje głodujące. Przynosimy i swoje intencje, prośby, nadzieje. Ksiądz Franciszek Niemiec ze szczerą troską przywołuje niełatwy czas pandemii i trudny los rodzin, w których brak środków do życia niejednokrotnie prowadzi do ludzkich tragedii. Otaczamy siłą błagania tych, których upokorzył czas bezrobocia. Dostrzegamy błogosławieństwo pracy, każdej uczciwej. Chociaż Dni Krzyżowe sięgają początkami starożytności chrześcijańskiej, jednak przez wieki niezmienna pozostaje istota tych chwil. Wiara człowieka w Bożą opatrzność i nieustanne trwanie Boga przy człowieku. W uroczystych chwilach tego świętowania towarzyszył nam Stwórca. Czuliśmy Jego obecność w pięknie pogody i wzajemnej obecności. Każdy z nas w jakimś stopniu musi jeszcze dojrzeć do Bożej miłości i zrozumieć to bezinteresowne uczucie. Modlimy się za wszystkich, za każdy dzień i skrawek ziemi. Prosimy, błogosław nam Panie.