Autor: m.

Nie ma takiej drogi, która mogłaby upodobnić się Jezu do Twej bolesnej drogi konania. Nie ma takiego czasu, który odnalazłby chwile Twych upadków pod ciężarem krzyża i ostatniego spojrzenia w oczy ukochanej Matki. I nie ma takich ludzkich krzyży, które równać się mogą z tym jedynym, na którym oddałeś życie by ratować człowieka…

A jednak wyruszyli. Piękną słoneczną niedzielą, 3 marca 2024 roku po porannej Mszy świętej, pobłogosławieni przez ks. proboszcza Franciszka Niemca. Grupę stanowiło 85 osób w wieku od 11-81 lat. Mieszkańcy naszej parafii i goście ponieśli na szlak modlitwy własne intencje i nadzieje. Rozważania zaczerpnięte z portalu: Modlitwa w drodze, wiodły stacjami niesprawiedliwości, ciężaru i goryczy, poprzez obojętność, rozpacz i rozczarowanie, aż po ulgę i wywyższenie. Tamta droga przez łzy zawiodła Jezusa na Golgotę. „Wykonało się”. Cień lasu zamknął oczy pielgrzymów, by wyobraźnia przywołać ostatnie chwile życia Zbawiciela. Tego pięknego dnia na górskim szlaku, wszyscy chcieli być bliżej Jezusa. Bliżej Jego cierpienia i bólu ukochanej Maryi. Droga w cichości, rozważana tajemnicami krzyża z nadzieją w tle, słała sie pięknem przyrody. Pierwsze przedwiosenne kwiaty i roślinki jak promyki zmartwychwstania wyciągały dłonie do zatopionych w modlitwie pielgrzymów. Małe uśmiechy życia potrzebne są wszystkim. Wędrowcom i tym, którzy czekają na ich powrót z krzyżowej drogi. Kto doświadczył, ten wie, że oczekiwanie w cierpieniu jest wielkie i bezsilne. Szlocha i płacze. Pokłada nadzieję w ludzkiej życzliwości i bezinteresowności, a nam zadaje pytanie: czy jestem gotów ponieść krzyż swego brata?

Dziękujemy Organizatorom tego pięknego modlitewnego wydarzenia: ks. proboszczowi Franciszkowi Niemcowi, Krysi i Albertowi Cisowskim, a także Tomaszowi Małkowi. Dziękujemy autorom pięknych zdjęć – śladów drogi, którą wspomnieniem przemierzać możemy wciąż na nowo…

Autorzy zdjęć w notatce i w galerii (II Parafialna Droga Krzyżowa): Dorota Ruchała, Kinga Trawka, Albert Cisowski.

„Modlitwa w drodze” pani Tereni, dała świadectwo, że nie wiek, a wiara i siła ducha czyni nas gotowymi do pokonywania dróg krzyżowych i dróg życia…

Napełnieni mocą i wiarą pozostajemy wyciszeni i zamyśleni po pięknych rekolekcyjnych przeżyciach. Zapadły nam głęboko w pamięci słowa Drogiego ks.  Henryka Chlipały, misjonarza o wielkim sercu, który bliski naszej muszyńskiej ziemi, obecnie posługuje w Peru na misji Quillazú. Poruszeni Jego słowami przyjęliśmy do serc prawdę, że tak wiele w naszym życiu powinniśmy zmienić, tak wiele naprawić. By nie być byle jakimi chrześcijanami i nie wstydzić się swojej wiary, by nie osądzać innych i nauczyć się słuchać tego, co mówi do nas Bóg. Wszyscy doświadczyli pokoju, uczestnicząc w stanowych naukach. Starsi, chorzy, samotni, ojcowie i matki, młodzież i dzieci. Wszyscy przyjmowali dar słów, czyniąc osobisty rachunek sumienia. W sercach padły odpowiedzi na niełatwe pytania.

Krzyż misyjny daje nam szczególną siłę na czas przeżywania Wielkiego Postu i dni, które potem nastaną, podkreślił nasz ks. proboszcz Franciszek Niemiec. Przytulmy go więc do naszych serc wraz z osobistymi krzyżami. Nie marnujmy życia. Ucałujmy cierpienie Chrystusa i odnajdźmy w nim drogę do zbawienia wiecznego. Przedstawiciele parafii z serca podziękowali ks. Henrykowi, ofiarując modlitwę w Jego intencji i pięknego Dzieła, które dokonuje się za Jego przyczyną na dalekiej ziemi. Tam, gdzie ludzie wciąż czekają na Boga…

Dnia 13 stycznia 2024 roku sala teatralna w dolnym kościele wypełniła się gwarem dzieci, radością widzów, uśmiechem i serdecznością. Stało się to za sprawą kolejnej bajki, którą Grupa Teatralna Rodzice Dzieciom wystawiła dla mieszkańców i gości. Problemy ukochanych bohaterów dziecięcych bajek, odzwierciedlające również  naszą codzienną rzeczywistość, nakręciły karuzelę dynamicznych i zaskakujących zdarzeń. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło, jak to zwykle w bajkach. Cieszyli się widzowie wypełniający kameralną, przytulną teatralną krainę. Magia bajki połączyła w skupieniu i szczerym przeżywaniu dwulatka i dziewięćdziesięciolatka. To  czar sceny, darowany drugiemu człowiekowi w postaci bezcennego daru – możliwości obcowania z drugim człowiekiem. Dzielenie się przeżyciami i pozytywnymi emocjami, odnajdywanie w znajomych, sąsiedzkich twarzach postaci Smerfetki, Papy, Hogaty, Gargamela, utworzyło więź sceny z widownią. Ten bajkowy wieczór dodał odwagi marzeniom widza i aktora. Smerfy przybyły oczywiście z dobrym przesłaniem w myśl którego dobro, którym dzielimy się z innymi – zamienia się w szczęście. I tego szczęścia życzyliśmy sobie wzajemnie, radując się obecnością pośród nas p. Burmistrza Miasta i Gminy  Uzdrowiskowej Muszyna – dr Jana Golby, z-cy Burmistrza p. Włodzimierza Tokarczyka, radnego p. Lesława Drozda z małżonką, a także drogiego Księdza Franciszka Niemca, błogosławiącego pracę aktorów i doceniającego jej piękno i trud. Bezcenna, po raz kolejny, okazała sie pomoc pracowników Centrum Kultury i Czytelnictwa w Muszynie, którym na ręce p. Dyrektor Izabeli Bajorek, uczestniczącej rownież w bajkowym wieczorze, składamy z serca płynące podziękowania. Wspólnota obdarza dobrymi myślami wszystkich obecnych tego niezapomnianego wieczoru u bł. Marii Teresy Ledóchowskiej.  Powracaliśmy do domów w atmosferze bajkowej beztroski, spoglądając, jak wieczór oddawał serce nocy, a radość widza wtulała się w radość aktora.

Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć: Gwiazdka u Smerfów 2024, w której zamieszczono zdjęcia M. Zwierza, M. Ruchała i z archiwum parafii.