Autor: m.

Przeżywając z niepokojem wydarzenia ostatnich tygodni, gromadzimy się na wspólnotowej modlitwie za Ojczyznę. Msza Święta, a po niej czas na rozmowę z Bogiem podczas adoracji Najświętszego Sakramentu. Łączymy nasze serca i słowa. W ludzkiej bezsilności oddajemy się Bożej opiece, szukając ratunku i pocieszenia. Błagamy o zgodę i pokój w naszym kraju, a w obliczu trudnej sytuacji na Ukrainie, o prawo do wolności i godności dla każdego człowieka. Bóg darował nam piękny świat, ukazał jak kochać prawdziwie za cenę własnego życia. Zostawił Przykazanie Miłości… Człowiek miał tylko przyjąć ten dar i pielęgnować, dzielić się wszystkim, nawet w ubóstwie. Czy zgubiła nas nasza „wolna wola?” Nie pytając o historię istnienia złych czynów, zagłębiamy się w cudzie modlitwy, bo czeka na nią świat, Europa, Polska i nasze własne serce.  Śpiewamy suplikację i powracając do słów Ewangelii minionej niedzieli, prosimy Dobrego Boga o dar modlitwy za naszych nieprzyjaciół.

W ostatnią niedzielę stycznia, obsypaną białym odwilżowym śniegiem ksiądz biskup Stanisław Salaterski przewodniczył uroczystej Mszy Świętej, podczas której 100-lecie urodzin obchodziła Pani Maria Putyra, związana dawnymi laty z naszą parafią. Powitany przez księdza proboszcza Franciszka Niemca w krainie, do której „powraca z sentymentem”, wspominał swoje kapłańskie ścieżki, na których spotykał szanowną Jubilatkę. Jej niezapomniana opieka nad cerkwią w Dubnem, gdzie kilkadziesiąt lat temu darowała swój czas i serce Bogu i posługującym tam kapłanom, wybrzmiała  dziś we wspomnieniach księdza biskupa. Obiecana wtedy ofiara Mszy Świętej, dziś stała się faktem, wracając wierną pamięcią do Pani Marii i sprawowaną w Jej intencji przez ks. biskupa i ks. proboszcza, Eucharustią. Jak piękne jest słowo dane drugiemu człowiekowi i dotrzymane, mimo upływu lat, targanych niecodziennymi wydarzeniami. Jak prosta nauka dla każdego z nas o życiu w prawdzie, pamięci i spełnianiu obietnic bez względu na piastowany urząd. Dar „przykładu” bez słów i  skromność, która świadczy o wielkości człowieka odbieramy jako świadectwo dnia dzisiejszego. Obecni przedstawiciele władz miasta i rodzina złożyli Stulatce serdeczne i ciepłe życzenia. Pani Maria ze skromnością przyjęła prezenty, a wśród nich ten najpiękniejszy, nieporównywalny… Jezusa do serca.

Na chwilę, przed radosnym świętem Dziadków, w naszej parafialnej świetlicy odbyły się warsztaty artystyczne. Dziewczynki i chłopcy pod opieką rodziców z Fundacji Rodzice Dzieciom, błogosławieni dobrym słowem Ks. proboszcza Franciszka Niemca, wykonywali metodą papieroplastyki barwne, kartonowe niespodzianki. Filiżanki i dzbanuszki ustrojone scrapkami, cekinami, wstążkami, koronkami i innymi nienazwanymi złoceniami, wypełnione słodyczami okazały się w finale prawdziwymi dziełami dziecięcej sztuki. Tworzone ze starannością i czułością, bo to przecież dary dla ukochanych Babć i Dziadków. Dobro, ciepło, zrozumienie i cierpliwość ofiarowane kiedyś wnukom, powraca pamięcią nazwane uroczyście, tego jedynego dnia. Powraca nazwane Świętem, reklamowanym medialnie, zapisanym w kalendarzu podkreśloną datą. Z pewnością Dziadkowie radują się tymi wyjątkowymi chwilami. Ale gdy uroczysta data minie, ważne, by miłość wnuków żyła szczerą codziennością.  Przytuleniem, pocieszeniem, czasem na rozmowę, podaniem kapci, czy wysłuchaniem po raz setny tej samej babcinej lub dziadkowej opowieści. To prawdziwa wdzięczność, dobroduszność, wyrozumiałość i najcenniejszy dar, jakiego oczekują od nas Dziadkowie o tej swojej zimowej porze życia. Ofiarujmy szept modlitwy tym, których już nie ma wśród nas… Dziś wszystkim Babciom i Dziadkom ślemy ciepły uśmiech i cieszymy się, że wykonana dziecięcą dłonią „niezdarniepiękna” laurka, może zagościć w Ich ciepłych dłoniach. 

Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć: Kocham Cię Babciu, kocham Cię Dziadku, 2022

Święto Objawienia Pańskiego ponownie skierowało nasze myśli ku Betlejem, ukazując to miejsce z innej perspektywy. Odnajdujemy tu miłość, pokorę i prawdziwą mądrość władców ze Wschodu, uznających Jedynego Króla, który zrodził się dla świata w osobie Maleńkiej Dzieciny. Król królów, a przed Nim w głębokim pokłonie trzej mędrcy przywiedzeni przez Gwiazdę Betlejemską do błogosławionego miejsca na Ziemi. Po raz kolejny odkrywamy wydarzenia sprzed tysięcy lat, przemierzając z Kacprem, Melchiorem i Baltazarem niezwykłą drogę do ubogiej stajenki, gdzie Bóg objawił się człowiekowi. Radości tego dnia dostarczyły nam dźwięki kolęd w wykonaniu zespołu instrumentalnego, działającego przy Miejsko Gminnym Ośrodku Kultury w Muszynie. Stajemy zapatrzeni w piękno szopki, dostrzegając obok mędrców postacie Świętych i Błogosławionych, którzy jak orszak trzech króli podążają blisko świętego czasu. Zapraszają nas do podjęcia życia w świętości. Małymi krokami, dobrym słowem i gestem, zamyśleniem nad mijającymi chwilami. Kłaniamy się wraz z mędrcami Bożej Dziecinie, by spróbować swoim życiem pozostać w tym pokłonie. Stawiamy obok złota, kadzidła i mirry własny, cichy dar dla Jezusa…