Niedziela Palmowa w naszej parafii była spokojna i radosna. Twarze przesłaniały maseczki w dłoniach tkwiły palmy, myśli zaś wiwatowały Jezusowi wjeżdżającemu do naszej nadpopradzkiej Jerozolimy. To ten ewangeliczny czas, upamiętniający radość Króla, który już niebawem zostanie wyszydzony. Pośród barwnych palmowych kwiatów i wstążek próbujemy zasłuchać się w myśli Boga. W sakramencie pokuty przygotowujemy nasze serca i dusze. Już niebawem głośne „Hosanna Królowi Dawidowemu!” wyciszy się wydarzeniami Wielkiego Tygodnia. A ta cisza przyniesie przemyślenia o bólu i cierpieniu Chrystusa, o poświeceniu Jego życia dla nas. Tradycja chrześcijańska każe nam z pokolenia na pokolenie przekazywać prawdy wiary. I dzieje się to także momentami wspólnych rodzinnych chwil, kiedy rodzice uczą dzieci tworzyć pierwsze bibułkowe kwiatki do palemek. By, kiedy podniosą wiwatujące rączki w górę, Chrystus poczuł miłość, pielęgnowaną dla Niego już od najmłodszych lat.
