Wieczornym nabożeństwem 31 października zakończyliśmy wspólnotową modlitwę różańcową. Najpiękniejszą, najwierniejszą. Tę, o którą tak bardzo prosiła Maryja. Modlitwę dla świata, dla Ojczyzny, dla naszych Rodzin i nas samych. Modlitwę, która uczy przebaczać, dziękować, wypraszać. Która wiernie czeka, by jej piękno i siłę zrozumiało dziecko i dorosły. By przytuliło najwierniejsze serce chorego i samotnego. Szeptana szarym świtem w biegu do pracy i ciemną nocą po utrudzonym dniu… Ona nie cichnie, choć niewidoczna dla świata. Widzi ją serce Królowej Różańca Świętego. Dzieci, które pięknie uczestniczyły we wspólnej modlitwie i przyniosły własnoręcznie wykonane różańce, otrzymały od ks. proboszcza Franciszka Niemca symboliczne upominki. Niech radość z ich otrzymania nie będzie ważniejsza od spotkań z Maryją, prosił ks. proboszcz. Z pewnością mądrość i dobre przesłanie zapisane na kartach podarowanych książek, wniosą uśmiech i radość do rodzinnej, chrześcijańskiej codzienności.
