Autor: m.

Rozpoczynamy Adwent, czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Wyciszamy, wedle zwyczaju gwarne zabawy i podejmujemy wyrzeczenia. Radość oczekiwania zamykamy w naszych duszach i naszych sercach. Roraty ku czci Najświętszej Maryi Panny gromadzą dorosłych i dzieci, które małymi światełkami poświęcenia oświetlają drogę dla Małego Jezuska. Chłód ciemnego poranka ożywia nastrój ufności, nie potrzebujacej pochlebnego blasku. Wystarczy jedna lampa, ale taka, która nie zgaśnie. Czuwamy. Jeszcze kilka chwil dzieli nas od radości z narodzenia Jezusa. Wykorzystujemy je na szykowanie pewnej gościny dla Dzieciątka i poznanie bohaterów historii zbawienia – ludzi, którzy w ciągu wieków czekali na obiecanego przez Pana Boga Mesjasza. Swym słowem prowadzi nas święty Joachim, ojciec Maryi i dziadek Jezusa. Opowiada: „Jak to było z narodzeniem Jezusa…”. Dzieci przynoszą karteczki z opisanymi dobrymi uczynkami. To podarki, które ustroją najpiękniejsza bożonarodzeniową choinkę, to dziecięce chwile życia spędzone na rzeczach prostych i dobrych.

Na kilka chwil przed nastaniem adwentowego czuwania „25 listopada 2022 roku strażacy z naszej parafii obchodzili wyjątkowe święto. Została wykończona część świetlicowa ich remizy. Uroczystość rozpoczęli od mszy św. pod przewodnictwem ks. proboszcza prałata Franciszka Niemca oraz ks. prałata Waldemara Cioska – jednego z inicjatorów powstania jednostki. Następnie księża poświęcili wykończone pomieszczenia. Drodzy druhowie OSP Muszyna Folwark, niech święty Florian czuwa nad wami, żebyście mogli nieść pomoc bliźnim o każdej porze.” Cieszymy się wraz z naszymi strażakami. To radość dla całej parafii i chwile, które łączą wspólnotę. Trwamy na wdzięcznej modlitwie pamiętając, by radość posiadania nie przysłoniła prawdziwej radości oczekiwania…

Wraz z kończącym się październikiem milkną nasze codzienne wspólnotowe nabożeństwa z różańcem w ręku. Na szlaku życia Maryi trwaliśmy całymi rodzinami,  dając pierwszeństwo dzieciom, które przykładem lat ubiegłych przynosiły różańce wykonane własnoręcznie lub „rodzinnie”. Piękne to były koronki. Z tworzyw prostych i darów natury, z materiałów codziennych i wyjątkowych. Barwy jednych krzyczały o miłości do Matki Boga, a inne pokorne i szare przyklękały przed Królową Różańca Świętego. Dziewczynki i chłopcy uzupełniali fragmentami wyklejanki – plansze, by na koniec miesiąca poszczycić się pięknym uczestnictwem. To sprawa honorowa dla dzieci, dająca  również radość wspólnocie, która postrzega te chwile, jako pierwszą niepozorną walkę o miłość dziecka do Matki – Maryi.  Odpowiedzialność rodziców i dziadków  prowadzi dzieci na różańcowe modlitwy. By kiedyś one, nauczone przykładem rodzin, wiodły kolejne pokolenia przed Boży ołtarz, gdzie „Zdrowaś Maryjo…” popłynie śpiewem i po łacinie, indywidualnie i w tłumie. I cicho w sercu też… Koniec października wieńczy duma z wytrwałego czuwania przy Matce Wielu Imion i pamiątkowa fotografia. Piękne nieprzypadkowe upominki, ufundowane przez naszego księdza proboszcza Franciszka, rozpoczynają kolejne dzieło małej domowej ewangelizacji. Będą czytane i oglądane w rodzinnych domach i dotykane, jak pierwsze tajemnice wiary. I tak upływa dzień za dniem, jak październik, który szeptał Maryi Jej ulubioną pieśń i wymadlał intencje o pokój i pojednanie, zgodę i przebaczenie, o niesienie Chrystusa tam, gdzie Go czekają na dalekich misjach. I za rodziny, chorych, samotnych i za tych, których nie znamy, a którzy czekają na modlitwę. Bo Różaniec to modlitwa wszystkich i za wszystkich, za wrogów też… Dziękujemy Ci Maryjo, za ten jesienny miesiąc, piękny, ciepły i kojący, jak Twoja miłość do ludzi cierpliwa, bezgraniczna i wybaczająca. Miłość ucząca, że jest ból i radość, ale we wszystkim musi być dziękczynienie, tylko wtedy ujrzymy światło to jedyne… wieczne.

To niezwykła kartka z kalendarza. Tego dnia serce Róż Różańcowych Diecezji Tarnowskiej biło w naszej muszyńskiej parafii, a my wraz z bł. Marią Teresą Ledóchowską radowaliśmy się obecnością ponad 700 rozmodlonych osób. Uroczystej Mszy Świętej przewodniczył Ks. Biskup Ordynariusz Andrzej Jeż i Dyrektor Dzieł Misyjnych Ks. dr Krzysztof Czermak. W naszej modlitwie towarzyszyła nam liczna grupa kapłanów, również tych, bliskich temu miejscu przez kapłańskie posługiwanie. Piękne wprowadzenie do liturgii opowiedziane słowami Ks. Krzysztofa, przybliżyło uczestnikom życie Patronek Misji, a w szczególności naszej bł. Marii Teresy, która patronuje jedynej polskiej parafii, właśnie naszej. Słuchaliśmy sercem, odnajdując siłę i budząc głęboką wiarę w to, że naszą misją „tu”, jest pomagać  „tam”. I przyjęliśmy w wielka radością i wdzięcznością słowa Ks. Biskupa Andrzeja o miłości, która otwiera nas na świat ten odległy, ale i ten bliski rodzinny, gdzie i my możemy i powinniśmy być  misjonarzami.  Dotknęliśmy też prawdziwie chwil dalekich, przekazanych nam w świadectwie Ks. Misjonarza Radosława Słowika, który obecnie jest Bożym apostołem w Boliwii. Nasza praca, praca misjonarzy zwanych „darem wiary”, to posługa słowa, miłości i miłosierdzia – mówił, a my słuchając radosnego przekazu, wiedzieliśmy, że kocha to, co robi. Tu wspomnieniem stanął przed nami zamordowany w Republice Konga Misjonarz Jan Czuba… Pamiętamy. Przed uroczystą modlitwą różańcową był czas na obejrzenie filmu o naszej tarnowskiej misji w Republice Środkowoafrykańskiej i chwila na poczęstunek. I ten dobry czas darowaliśmy sobie wzajemnie obdarzając się życzliwym słowem, uśmiechem, wspomnieniem… W kilkusetosobowej grupie znaliśmy się wszyscy. To cud jednoczącej, różańcowej modlitwy. Był też czas na spacer w otoczeniu kościoła, gdzie w pięknie wypielęgnowanych roślin gospodarz parafii, Ks. Prałat Franciszek Niemiec daruje Bogu swą miłość. I przyszedł czas na wspólną modlitwę z różańcem w dłoniach, której poszczególne dziesiątki były odmawiane w różnych językach świata. Trwaliśmy na niej wyciszeni i rozmodleni, kładąc u stóp Maryi własne ciche intencje, które  dziś dały pierwszeństwo intencjom misyjnym, za misjonarzy i chrześcijan prześladowanych. Dziękujemy wszystkim serdecznie za uczestniczenie w tym pięknym wydarzeniu. Otuleni ciepłym szalem barwnego, jesiennego lasu powracamy do domów z dobrocią w sercach i osobistymi postanowieniami.  Pamiętajmy, że modlitwa różańcowa tu się nie zaczęła i tu się nie kończy. Ona trwa każdego dnia w szeptanym przez nas Zdrowaś Maryjo… 

Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć: DIECEZJALNY DZIEŃ SKUPIENIA RÓŻ RÓŻAŃCOWYCH, październik 2022